Set mér markmið gegn sykurpúkanum

Fyrir akkúrat átta árum síðan var ég á fleygiferð í sjúkrabíl með lítinn prins í mallakútnum mínum en það gekk ekkert allt of vel að koma þessum dásamlega karakter í heiminn en hann komst að lokum í hann, heilbrigður og gullfallegur! Við höfum fagnað afmælisdegi í hann og er þessi elska í skýjunum eftir afmælisveislu dagsins.

Núna átta árum síðar er ég tveggja barna móðir, sjómannsfrú, í fullri vinnu og að klára háskólanámið mitt í vor. Það sem ég hef orðið vör við undanfarið að ég hef ekki verið að rækta sjálfa mig, það eru aðrir í forgang og þá sérstaklega þessir tveir dásamlegu drengir mínir. Ekki er ég að kvarta síður en svo því það var þrautin þyngri að fá að verða móðir og er ég þakklát fyrir það á hverjum degi.

Það virðist þó vera að við konur (eftir samræður við nokkrar stallsystur mínar) viljum setja allt annað í forgang nema okkur sjálfar, það er bara þannig. Eftir fullan vinnudag langar mig gjarnan út að hlaupa eða í ræktina en ég hef það ekki í mér að senda strákana í pössun eftir að hafa ekki séð þá allan daginn, þetta er gæðastundin okkar saman, sérstaklega þegar pabbinn er á sjó. Ekki kemst ég í ræktina eða aðra hreyfingu fyrir vinnu því þeir eru of litlir til að skilja þá eftir eina heima.

Hvað er þá til ráða? Jú setja sér markmið! En bara EITT í einu, ef þau eru of mörg þá á maður til að missa móðinn og gefast upp. Þess vegna hef ég ákveðið að hætta að borða sykur. Eins og við vitum flest þá er sykur ekkert annað en "eiturlyf" og gríðarlega ávanabindandi en ég sæki í hann eins íslendingar þegar ný verslun opnar í Kringlunni eða Smáralindinni!

Hvernig nær maður markmiðum sínum? Jú með því að skipuleggja sig, ég sé fram á það að ég þurfi að skipuleggja hvern dag fyrir sig og allar máltíðir dagsins, passa að verða ekki svöng og borða hollan og fjölbreyttan mat.

Mun þetta takast? Jiminn eini ég vona það svo sannarlega, ég er reyndar strax komin með kvíðahnút í mallakút því ég er svo stressuð fyrir þetta markmið mitt en ég get, ætla og skal ná því! Það þýðir ekkert annað!

Næsta skref er að gramsa á netinu og leita af hollum og góðum uppskriftum af máltíðum og millimálum og kíkja í kaupstaðaferð í höfuðborgina til að versla hollan og góðan mat fyrir vikuna.

Þessi miði er kominn á ísskápinn!

Fyrir mér er þetta líka fullkomið tækifæri til að innleiða hollara mataræði fyrir fjölskylduna mína en ég mun láta ykkur vita hvernig þetta gengur í vikunni, krossum putta og tær og vonum að þetta gangi súper dúper vel! 

Mannskepnan

.............er ólíkindatól. Svei mér þá hvað maður getur orðið hlessa og gáttaður á mörgu. Mér finnst frábær orð sem vinkona mín á Facebook setti inn:

Ég velti stundum fyrir mér hvort fólk sem notar tækifærið í hvert sinn sem eitthvað mál kemur upp í samfélaginu til að dæma aðra og gjörðir þeirra með því að nota gífuryrði og dómhörku sé fólk sem aldrei gerir mistök og hvort fólkið sem þeim stendur næst hafi aldrei gert mistök?

Það er mikið til í þessu! 

Getum við dæmt fólk án þess að þekkja það og tekið mark á því sem aðrir segja án þess að þekkja viðkomandi aðila?

Elsku þú-þið og allir.

Ég vona svo sannarlega að þið munið aldrei misstíga ykkur á lífsleiðinni en passið ykkur, þið vitið aldrei hvað gerist næst, lífið tekur oft óvænta stefnu enda er það ekki hrein og bein lína heldur holóttur vegur sem er stundum erfiður yfirferðar og stundum ekki.

Þakklæti

Er mér efst í huga akkúrat þessa stundina. Elsku þið sem hafið sent mér fallegar kveðjur, hlý orð og hrósað mér úti á götu, takk kærlega fyrir, ég met þetta meira en þið getið ímyndað ykkur.

Ég hafði greinilega ekki gert mér grein fyrir því hversu þungt þetta lá á mér en ég var búin að burðast með þennan kvíða og ónotaköggul í maganum meira en hálfa ævina, það er gott að létta af sér og koma þessu út í kosmósinn.

Mamma hafi ekki lesið pistilinn og daginn eftir að ég skrifaði hann fór ég í heimsókn til hennar og las hann fyrir hana upphátt-í fyrsta sinn en ég hafði alltaf haft þetta fyrir framan mig á tölvuskjánum eða inn í mér, ekki lesið þetta upphátt sjálf. Hvað gerðist? Ég hágrét, grét eins og fimm ára gamalt barn sem hafði meitt sig og þurfti á mömmuknúsi að halda, þrátt fyrir að vera hágrátandi og nánast með ekka leið mér ekki illa því það var mjög gott að koma þessu frá sér og anda djúpt!

Eftir að ég las grein um ungan dreng í Noregi sem tók sitt eigið líf vegna eineltis ákvað ég að skrifa þennan pistil og birta hann en þegar ég las söguna hans þá grét ég eins og það hefði verið opnað fyrir flóðgáttir. Það á engum að þurfa að líða svona illa eða halda að tilvist sín hér á jörðinni sé einskis nýt.

Enn og aftur takk fyrir mig elskurnar..............

Einelti situr á sálinni í langan tíma

Ég stóð inn á kaffistofu um daginn í vinnunni og ræddi þar við samstarfskonu mína sem er einnig umsjónarkennari og þar vorum við að ræða einelti en ég sagði frá því í óspurðum fréttum áður að ég hefði orðið fyrir einelti í grunnskóla í nokkur ár og þá varð hún einnig fyrir einelti í sama grunnskóla  á sínum unglingsárum. Eineltið sem ég varð fyrir var frá sirka fjórða/fimmta bekk og upp í áttunda bekk en þá var fundin lausn á vandanum sem var að hluta til ég því ég gerði eða sagði hlutina svona eða hinsegin sem hinum líkaði ekki og var mér gert að breyta þeirri hegðun sem og ég gerði en ég á aldrei eftir að gleyma þeim samræðum að setjast niður með kennaranum mínum ásamt gerendum til að ræða gallana mina sem ég þyrfti að laga, að sjálfsögðu var gerendunum einnig gert að koma betur fram við mig sem varð raunin.

Ég og samstarfskonan mín vorum þó sammála því að þegar við fórum í aðra skóla þá leið okkur betur, við umgengumst ekki mikið fólkið frá okkar heimabæ og nýjar persónur mynduðust í raun og veru. Sjálfri fannst mér gríðarlega mikið frelsi að fá að flytja út á land með manninum mínum og syni þar sem ég var óskrifað blað. Enginn þekkti mig eða mína fortíð og mér fannst ég vera að byrja upp á nýtt. Þar ræddi ég einnig eineltið í raun og veru fyrst af alvöru við einhvern annan en nákominn aðila og þá áttaði ég mig á því að einelti á aldrei að þagga niður því svona hlutir sitja á sálinni hjá manni um ókomna tíð og ég er enn að glíma við ýmislegt sem tengist því að hafa orðið fyrir einelti.

Það að vera algjörlega útskúfaður af sínum jafnöldrum er staða sem ég óska engu barni sem er í skóla eða neinum almennt í lífinu því einelti er jú víðar heldur en bara í skólum. Ég var uppnefnd, pening var stolið af mér, hlutum var stolið af mér og þeir faldir, ó já og ég gleymi því seint þegar ég mætti alsæl í sund í nýju skópari en sú gleði varði ekki lengi því þegar uppúr var komið var annar skórinn horfinn og það var búið að grafa hann ofan í holu út í hrauni en það tók langan tíma fyrir gerandann að viðurkenna verk sitt en þá var búið að gera dauðaleit af skónum, það að labba heim í einum skó var einnig lítil skemmtun.

Snjódagar voru ekki bara snjóþungir heldur einnig líkamlega þungir því kaffæring var óhjákvæmanleg, að fá mig til að gráta veitti mörgum gleði í hjartanu að ég held og ég gæti haldið lengi áfram en held að þessi upptalning dugi alveg.

Á tímabili var ég komin með alveg nóg og kvíðahnúturinn í maganum var orðinn svo mikill að ég ældi á hverjum virkum morgni í þrjár vikur til þess að sleppa við skólann, ég gat að sjálfsögðu ekki farið með ælupest í skólann-eða var þetta ælupest? Þetta var í sjöunda bekk og ég þurfti að taka samræmdu prófin í 7.bekk heima því ég var svo lasin og lítið búin að mæta í skólann.

Að hafa orðið fyrir einelti er eitthvað sem fylgir manni alla ævi og mótar manneskju fyrir lífstíð, ég er nokkuð viss um að ég myndi tala öðruvísi til mín í dag ef ég hefði ekki orðið fyrir þessari lífsreynslu en að tala niður til mín er daglegt brauð því ég má ekki gera of miklar væntingar þar sem að mér gæti mistekist, ég sagt eitthvað vitlaust eða útlitið á mér í dag er kannski ekki á nógu háu leveli. Æji maður er stundum svo klikkaður í höfðinu að minnstu smáatriði eru farin að skipta máli, sem skipta í raun og veru engu máli.

Núna er ég komin í  hlutverk sem ég hef sinnt af bestu getu í átta ár en það er að vera móðir tveggja drengja. Mitt markmið sem foreldri þeirra og uppalandi er að þeir sjái alltaf það besta í fólki, ég hef tileinkað mér það að dæma ekki aðra áður en ég kynnist þeim-gefa þeim tækifæri, sjá þá sem óskrifað blað og taka þeim eins og þeir eru, því öll erum við einstök og enginn okkar er eins. Við vitum ekki hvað fólk er að glíma við heimafyrir eða innan í sér. Öll eigum við rétt á okkar tilvist og ég er bara ég, þér má alveg líka illa við mig en ég vona að þú gefir mér tækifæri áður en þú dæmir mig.

Þá er þessi þungi steinn farinn af brjóstkassanum, pistil eða ritgerð sem hefur verið í bígerð í dágóðan tíma. Af hverju að halda þessu leyndu, lokuðu eða þar frameftir. Ég geri mér fyllilega grein fyrir því að ég er langt frá því að vera fullkomin og hef eflaust gert á hlut einhvers á minni lífsleið og ég vona svo sannarlega að viðkomandi fyrirgefi mér það.

Við verðum að fræða börnin okkar og líta líka í eigin barm. Komum fram við aðra eins og við viljum að aðrir komi fram við okkur.  

Þegar maður missir tökin á sjálfum sér

Það er akkúrat það sem ég hef gert.........engar hömlur, stanslaust át, óhollustan í fyrirrúmi, sífelldar afsakanir, álag, stress og svo lengi mætti telja.

Ég lofa mér alltaf öllu fögru alla daga alla 365 daga ársins en hvað gerist, akkúrat ekkert. Ég held mér fyr og flamme og í góðu formi í einn til tvo mánuði og svo bara bless bless! Öll rökhugsun hverfur og nautnin að njóta sælgætismola í nokkrar sekúndur eða að fá sér eitthvað unaðslegt bakkelsi, jú og Honey Nut Cheeriosið er á leiðinni á bannlista inn á heimilið.

Hvernig stendur á þessu? Ég passa vel upp á að synirnir séu snyrtilegir, fái að borða, læri heima, mæti á réttum tíma þar sem þeir eiga að vera (jú og ég líka) stundvísi er æðisleg, best í heimi. En að huga að eigin líkama og sál og innri frið er lífsins ómögulegt!

Ég þarf að komast í jóga aftur, byrja að hreyfa mig og taka til í óþekktarpúkanum innan í mér sem er alltaf að segja að það sé allt í lagi að sukka og borða skítamat. Persónulega líður mér alltaf betur þegar ég borða hollan mat og stunda skemmtilega hreyfingu. Það að vakna stíf, stirð og öll bólgin alla morgna er ekki lengur skemmtilegt!

Að kunna að samgleðjast með öðrum

Það virðast allir hafa skoðun á einhverju, hvort sem það er pólitík, vinna, nám, hvort mjólkin sé holl eða óholl fyrir þig og hvort vatn sé raunverulega eins hollt og sagt er......

Það er allt í góðu að hafa skoðanir á hinu og þessu en þó að þú hafir gert hlutina svona og svona allt þitt líf þá er ekki þar með sagt að ég eða Jón Jónsson viljum gera það líka. Við verðum líka að læra að nota gagnrýna hugsun og ekki alltaf trúa því sem okkur er sagt strax eða það er að minnsta kosti eitthvað sem ég hef tileinkað mér.

Mér finnst líka oft vanta gleði og ánægju hjá fólki og sumir virðast einfaldlega ekki geta samglaðst með öðrum, bara no way Jose!! Hvað er það?? Af hverju má ekki vera glaður ef einhverjum öðrum gengur vel, sama á hvaða sviði það er? Ég verð að minnsta kosti afar glöð ef vinum mínum eða fjölskyldu gengur vel á einhverju sviði, þó það sem sá einstaklingur er að gera henti mér ekki er það eitthvað sem hentar honum þá bara don´t worry-be happy!

Það eru eflaust margir sem geta ekki glaðst yfir einu né neinu sem ég er að gera eða mínir nánustu en so be it, við erum bara afar glöð með það sem við erum að gera. Skammdegið er að hellast yfir okkur og skítaveður farið að banka uppá, verður maður ekki bara að taka því með bros á vör og njóta þess að geta kúrt með kertaljós og í kósýsokkum upp í sófa.

Æji njótum bara, við eigum bara þetta eina líf, ég nenni allavega ekki að eyða því í fýlu.....

Að vera þakklátur fyrir það sem maður hefur

Ég er stundum óttalega meyr og finnst allt svo dásamlega yndislegt. Suma daga langar mig bara að faðma heiminn og dásama það sem ég á og hef. Ég held að í samfélaginu okkar í dag finnist okkur og jafnvel börnunum okkar sumir hlutir sjálfsagðir, ég hef upplifað það sjálf sem barn og sé að synir mínir eru stundum þannig.

Við hjónin erum nýkomin heim frá Boston og syni mínum fannst það bara alveg sjálfsagt að við keyptum hitt og þetta án þess að blikka auga. Hann fékk ekki allt sem hann bað um (eða það bíður til jóla og afmælis) og ég held að við þurfum að kenna börnunum okkar að taka ekki öllu sem sjálfsögðum hlut. Hann var samt sem áður afar glaður með það sem hann fékk og þakkaði okkur kærlega fyrir, þó sérstaklega fyrir Fifa 15 leik í tölvuna sína-hann hefði verið sáttur bara með hann.

Ég er til dæmis ofboðslega þakklát fyrir að eiga fjölskylduna mína að, Gummi minn er yndislegur og stundum skil ég ekki (og örugglega aðrir) hversu lengi hann hefur hangið með mér, komin tæp tólf ár takk fyrir en ég er ekki sú auðveldasta í sambúð held ég en er alltaf að bæta mig og að vinna í sjálfri mér sem ég held að sé reyndar eilífðarverkefni.

Synir mínir eru algjörir gullmolar (þó ég segi sjálf frá) en að fá þá til að vera til og lifa í þessum heimi var þrautin þyngri og oft á tíðum var ég að gefast upp á allt og öllu því það gekk ekkert upp og að eiga börn hvað þá heilbrigð er eitthvað sem ég þakka fyrir á hverjum degi.

Foreldrar mínir hafa alltaf verið mín stoð og stytta og betri eintök er ekki hægt að eiga að sannkallaðir gullmolar. Það sama get ég sagt um tengdaforledra mína en þau eru svo sannarlega dásamleg-hvað þá sem "tengdó" eintök (trúið mér ég hef heyrt ýmsar hryllingssögur sem varða tengdaforeldra). Það er þeim öllum að þakka að Gummi getur stundað sjómennsku og ég fæ aðstoð frá þeim öllum ef eitthvað bjátar á eða mig vantar pössun.

Ég er líka bara þakklát fyrir allt það sem ég á og hef, gæti ekki beðið um meira-fyrir hvað ert þú þakklát/þakklátur fyrir?

Sunnudagur til leti, áts og meiri leti

Suma sunnudaga vakna ég einfaldlega svona eins og hann Benedikt vinur minn, ég hreinlega verð að fá köku! Ætla ekki einu sinni að reyna að skrifa eftirnafnið hans en þessi leikari er magnaður, hólí mólí.

 Dagurinn í dag hefur einmitt verið ansi huggulegur. Byrjaði þó með smá þrifum og tiltek en það tók nú ekki langan tíma. Pakki af Betty leyndist í skápnum hjá mér og út frá því kviknaði hugmynd að bjóða fólki í bröns, já það þarf ekki meira til í höfðinu á mér en einn pakki af súkkulaði Betty til að koma öllu af stað. 

Boðið var upp á Betty, salsadýfu og snakk og amerískar pönnsur með sýrópi og ferskum jarðaberjum, gestirnir fóru rúllandi saddir heim og frúin er ennþá rúlllandi södd og komin í sweatpants!

Lögn var það síðan heillin eftir að litli stuðboltinn sofnaði í sófanum hjá mér og kvöldmaturinn verður í léttari kantinum, jafnvel bara súkkulaðikaka eða eitthvað auðvelt-hey það er bara sunnudagur einu sinni í viku!

Sunnudagar mættu alveg vera oftar en einu sinni í viku mín vegna.........

"Ertu ólétt"? "Nei ég borðaði bara svona mikið"!!

Ég dáist að því hversu hreinskilin börn eru, þessi eiginleiki glatast því miður snemma á lífsleiðinni eða kannski ekki því miður miðað við reynsluna mína í dag.

Ég stóð fyrir framan lítinn dreng í morgun og hann potaði í mallakútinn minn og spurði: "Ertu ólétt"? og var sposkur á svip. Frúin vissi ekki hvert hún ætlaði og sagði honum að hún hefði bara borðað svona mikið í morgun enda voru vöfflur, sandkaka, vínarbrauð, súkkulaði og fleira góðgæti á boðstólnum í vinnunni í morgun.

Það er óhætt að segja að sjálfstraustið hafi farið niður í núll í nýju fjólubláu nike element peysunni minni sem sýndi greinilega of mikið af því góða. sem betur fer fór ég ekki í þröngu buxunum sem ég ætlaði að fara í vinnuna í morgun-kannski hefði ég geta verið með óléttubumbu á bossanum!

Ég tel mig vera þokkalega sátta við sjálfa mig en var þó að sporðrenna Domino´s pítsu ásamt kanilgotti í kvöldmatinn, já mér eru engin takmörk sett þegar kemur að því að borða, ætti kannski að fara að hreyfa mig aftur svo ég minnki kannski ekki óléttu bumbuna smá!

Mér líður akkúrat svona núna!

Ef ég er mjó er ég þá falleg?

Netheimar loga, gersamlega LOGA þessa dagana. Ekki vegna stríðsátaka, Ebólu eða hlýnun jarðar heldur vegna þess að ung stúlka vogaði sér að grenna á sér mittið á Instagram síðunni sinni, það gerðist víst oftar en einu sinni og það er algjört no no eins og við vitum öll, filterar í hinum ýmsu öppum eiga að duga til að taka grámygluna af smettinu og grenna mittið....eða hvað?

Mikið hefur verið smjattað og pattað um þetta mál en mér leikur forvitni á að vita hvaða app hún notaði, væri alveg til í að snippa mittið annað slagið bara upp á grínið eða til að friða samviskuna eftir súkkulaðistykki eða heilt box af Ben and Jerry´s ís sem hefur runnið ljúft niður af USA söknuði.

Samfélagið löðrar í útlitsdýrkun og vissulega hef ég tekið þátt í því með skrifum og öðru og biðst ég afsökunar á því ef ég hef sært einhverja með þeim skrifum en hvers vegna veit ég ekki? Maður er stöðugt að gagnrýna náungann og ekki síst sjálfan sig, ég er að minnsta kosti mín mesta og besta klappstýra þegar kemur að því að setja út á mig.

Það er manneskja í höfðinu á mér sem er með tígó, pom pom dúska, í stuttu pilsi, rúllukragapeysu sem öskar annað slagið Gef mér F, gef mér E, gef mér I, gef mér T-þú ert FEIT!!

Fáum við eitthvað út úr því að setja út á aðra? Er maður betri manneskja fyrir vikið? Nei svo sannarlega ekki. Hvert og eitt okkar hefur rétt á sinni tilveru hér á jörðinni og ég held að það sé tilgangur með þessu blessaða lífi svei mér þá. Ég sigraði ekki í kapphlaupinu við getnað af því bara-ég var einfaldlega BEST!

Stundum prísa ég mig sæla yfir því að vera strákamamma og vona að þessar elskur verði alltaf sáttir í eigin skinni, ég er að læra að sætta mig við ýmsa galla þegar kemur að eigin útliti og vona að ég smiti frá mér jákvæðri orku frekar en að vera alltaf að setja út á sjálfa mig og senda neikvæða orku út í alheiminn.

Nagandi smaviskubitið bankar alltaf uppá hjá manni ef formið er lélegt, húsið skítugt og buxurnar eru þrengri. Þrýstingur héðan og þaðan er mikill og þú mín kæra átt að geta ALLT, verið falleg, í formi, með allt á hreinu og síðast en ekki síst grönn! Æji lífið snýst um svo miklu meira en stærð núll eða læri sem gap er á milli.

Ég þekki fullt af fólki sem er ekki stærð núll eða tvö og ég dýrka það, ég þekki líka fólk sem er stærð núll og dýrka það líka en ekki láta umbúðirnar blekkja ykkur-við erum öll mannleg. Ég vona svo sannarlega að ég sé að þroskast og fari að fagna fjölbreytileika líkama míns, lífið er miklu skemmtilegra þegar maður er sáttur í eigin skinni.

Frú Rannveig og elsku litli Stebbinn hennar

Bananamúffudásemnd Rönnslunnar

Bananar og ég erum eitt, ég elska þá dýrka og dái enda fæ ég aldrei sinadrátt en í þessum elskum er víst eitthvað efni sem hjálpar til við að forðast þennan ekki svo velkomna drátt......

En aftur að múffunum, ég sat í sófanum í gærkvöldi og var að hugleiða morgunmatinn og langaði ekki í heita eggja og bananastöppu sem ég hef fengið mér undanfarið, ég átti svokallað ljósaperumóment og voila múffurnar voru komnar í ofninn korteri seinna, já eftir 15 mínútur var þetta tilbúið!

Það sem þarf í þessar elskur er: 

Einn dásamlegan banana, helst pínu brúnan og sjabbí.

Tvö egg.

Lífræn vanillukorn.

Kanil, lífrænan.

Möndlumjöl.

Kókosmjöl.

Hörfræ.

Aðferð: 

Bananinn er stappaður í drasl á disk með gaffli, eggin sett í skál og þeytt hressilega.

Bananinn fær að stökkva út í og vanilla á hnífsoddi líka. 

Dass af kanil (eftir smekk).

Ein matskeið hörfræ.

Ein matskeið kókosmjöl.

Tvær kúfullar matskeiðar af möndlumjöli.

Blöndunni er síðan hrært hressilega saman, múffuformum skellt í múffumót, ég nota súpuskeið til að mæla ofan í múffumótin. Ofninn á að vera vel heitur á 200°með blæstri og þetta er síðan bakað í honum í tíu mínútur.

Kæla, bíða smá, biðin endalausa, kræst þetta er svo gott og það BESTA er að þetta er sykurfrítt og hveitifrítt, jafnvel non glútein?? Ekki viss. Ég mæli með að þið prufið þessar elskur, dásamlegar í morgunmat eða bara með kaffinu.

What´s cooking??

Vanlíðan, prumpubumba og margt fleira

Mikið agalega vona ég að fyrirsagnirnar nái að grípa ykkur, er ég orðin klikkuð eða hvað?
Helginni var eytt í miklum bumbuverkjum í mallakút, uppköst og leiðindi fylgdu líka.
Stundum þarf ég að fara yfir strikið til að skilja hvenær ég á að stoppa, undanfarið hef ég ekki hugsað nógu vel um mataræðið, stopparinn hefur ekki verið virkjaður og höfuðið hefur ekki fylgt með í dæminu þannig að það eru engar hömlur. Súkkulaði, nammi, saltaður snakkaður matur og mjólkurvörur í miklum mæli hafa farið inn fyrir munninn minn án þess að ég sé að hugsa um það sem ég er að borða.

Exemið hefur versnað vegna kulda og mataræðið hefur líka áhrif, sykurinn er að fóðra skrímslið og saltið er að fóðra bjúgskrímslið! Þessu fylgir útblásinn magi og mér fannst dásamlegt að heyra Bubba tala um prump í Heilsugenginu um daginn en hann ákvað ásamt fjölskyldu sinni að taka mataræðið sitt alveg í gegn og hjálpuðust þau öll að. Hann talaði um að það væri glatað að vera að spila einhversstaðar og vera að kafna úr prumpufýlu eftir að einhver fékk sér eitthvað sóðalegt í matinn stútfullt af geri. Já ég tók eftir þessum orðum Bubba því ég er áhugamanneskja um prump, frat og öllu sem því fylgir og finnst það fyndið og skemmtilegt!

Ég held/veit að mataræðið skiptir svo gríðarlega miklu máli og ég vona að höfuðið á mér sé farið að átta sig á því hvaða áhrif mataræðið hefur á mig. Í dag hef ég valið réttan mat, ekkert brauð og ekkert sælgæti og hvernig líður mér? Alveg hreint dásamlega! Já svei mér þá ég vona að ég nái að halda þessu áfram og skelli ég jafnvel nokkrum dásamlegum uppskriftum sem eru hollar á næstunni á þessa síðu........fylgist með-þetta verður eitthvað.........

Próflærdómur sem bragð er af!

Það er magnað, maaaaaaagnað hvað próflærdómur dregur fram það "besta" í manni, nei ég meina allar bestu hugmyndir manns fæðast þegar maður lærir undir próf eða er að undirbúa sig andlega að byrja að læra undir próf því heilinn forðast allar þær hugsanir sem tengjast því að læra, þó sérstaklega þegar það er fag sem áhuginn er í botni-núll, enginn, kul!

Eitt haustfag og ritgerðin sem ég veit ekki einu sinni hvað á að vera, ritgerð, mynd, leikþáttur eða whatever, höfuðið snýst í ótal hringi. Sko akkúrat núna, já núna á þessari sekúndu á ég að vera að læra. Skólagögnin, glósurnar og allt er við hliðina á mér en nei ég verð að finna mér annað dundur. Reyndar las ég það í dag í glósunum að maður á að lesa, hvíla, hugsa um það sem var verið að lesa og byrja síðan aftur að lesa......eða eitthvað þannig, ágætis mantra, læra í 1 klst, hvíla í 15-20 mín og byrja svo aftur, hefur verið þannig hjá mér í dag eftir að ég las þessa ágætu línu.

Næringin, jú maður verður að nærast á meðan á þessum herlegheitum stendur og tilraunaeldhús Whole 30 hefur verið í gangi í dag, dýrindis morgunmatur-egg, beikon, grænmeti. Það getur ekki klikkað. Svo gerði ég frábært kjúklingasalat í kvöldmatinn og er ennþá södd, Yummí.

Hef tekið ákvörðun að byrja á Whole 30 eftir viku! Já þá er það komið út í alheiminn, ekkert hægt að bakka.........kræst það sem manni dettur í hug. Gleðifréttirnar eru þó þær að ég má drekka kaffi....svart, já latte lepjandi gellan má ekki fá mjólk, nema kókos eða kókosolíu og tyggjó það er á bannlista, hæ andfýla í 30 daga........fjandans vesen, ég tygg þá bara ferska myndu allan daginn og verð með grænt í tönnunum, smekklegt!

Baugar, þreyta og Whole 30

Í þessum töluðu orðum er ég að berjast við sykurpúkann á öxlinni því það er til hvítt Lion Bar súkkulaði inn í eldhúsi, get ég hætt að hugsa um það, nei! Af hverju er það til á heimilinu-ég veit ekki hvað sjálfsstjórn er, að minnsta kosti ekki þessa dagana. Æji ég á það skilið, er búin að vera svo ógeðslega dugleg undanfarið-kræst, ég get talað mig úr öllu og sannfært mig um að ég eigi allt gott skilið eins og förðunarburstana og varalitinn sem ég keypti á afslætti í gær, já ég meina must have fyrir snyrtivörufíkilinn þó svo að ferð til USA sé bráðlega......

Baugar eru orðnir fastir liðir eins og venjulega hjá mér og ég er nánast barasta hætt að taka eftir þeim, held samt að augun fari bráðlega að falla inn í höfuðkúpuna, já þeir eru það djúpir. Orkan er í sögulegu lágmarki og nenningurinn enginn, ég hélt að ég myndi andast í Metabolic á fimmtudaginn því ég var svo þung á mér, hef vaknað ansi marga morgna undanfarið með svakalegan bjúg og giftingahringurinn er farinn að þrengjast vel á baugfingri..............ætli að þetta sé aldurinn??

Whole 30 er eitthvað sem ég hef verið að spá og spegúlera í og ég er að peppa sjálfa mig upp í það að byrja á því mataræði, hreint fæði sem inniheldur engar mjólkurvörur, sykur eða hveiti. Kjaftæði segja einhverjir og ég hef örugglega sagt það einhverntímann á lífsleiðinni með slíkt mataræði en ég finn það sjálf að ég þarf að stokka upp í hlutunum þegar kemur að mataræðinu og girða mig í brók!

Áfengi má ekki fara inn um varirnar á manni á þessum 30 dögum og það ætti nú að vera lítið vandamál þar sem að ég drekk orðið nánast aldrei nema að það sé eitthvað stórkostlegt tilefni til! Exemið mitt versnar og versnar og ég er hætt að vaxa augabrúnirnar því exemið á augnlokunum var orðið svo slæmt og hef ákveðið að safna þeim, jafnvel aflita og lita gráar-já ég er biluð! Ég er spennt að sjá hvort að mataræðið hjálpi exeminu en ég hef heyrt frá mörgum sem hafa tekið það vel í gegn að exemið hverfi alveg.

Lion Bar-ið, já ég er enn að husa um það. Best að drífa sig að borða það áður en ég skipti um skoðun, Whole 30 tilraunir í eldhúsinu taka bráðlega við svo ég fari nú vel sjóuð inn í þrjátíu daga prógramið!

Hægðir og lægðir sykurpúkans

Já þarna náði ég þér-ég vissi það, hægðir? Nei ætla ekkert að ræða þær á persónulegu nótunum hérna takk fyrir pent en forvitnin rak þig greinilega áfram í þetta sinn, þetta rímaði bara svona fallega, er að kenna snillingunum mínum rímorð og er í massa kennslukonugír þessa dagana!

En hvað með það, sykurinn, meistaramánuður, hreyfivika og ég veit ekki hvað og hvað. Allt skellur þetta á manni núna kviss bamm og búmm! Ég fór í ræktina tvisvar í gær og fyrradag og kærkomin hvíld er í dag en það er eins og ég sé að hlaða upp glötuðum kolvetnabirgðum því ég gæti borðað allan daginn út og inn, helst eitthvað gott, ekki hollt eða jú kannski inn á milli en jimin eini má það vera OF hollt-já nei, sætt, sykrað og sjúklega djúsí!

Í gær kom ég heim úr Zumba/styrk tíma og tróð í mig Hrís eftir að pastað rann ljúft niður, daginn áður var það sjúklega sykraður grjónagrautur. Ohhhh æji mataræðið er svo mikilvægt þegar maður ætlar að ná sér aðeins niður eða koma sér í betra form en frúin er löt, þreytt og undir álagi þá er það bara "æji ég" eða "ég á þetta skilið". Þessi hugsanaháttur hefur setið fastur í mér undanfarin misseri eða eiginlega bara síðan í byrjun maí, þá fór ég í vaktarvinnu með svefnrugli og veseni og undanfarin mánuður hefur síðan farið í það að aðlagast nýjum vinnutíma ásamt því að meðtaka grilljón nýjar upplýsingar.

Núna loksins er ég hætt að vera síþreytt (síðan í maí) en þá get ég ekki hysjað upp um mig brækurnar og tekið mataræðið í gegn, ohhhhh það er SVO GOTT að borða, oft, mikið, gott og djúsí, jummmmm!

Mér líður eins og ég sé komin fimm mánuði á leið mallakúturinn er svo þaninn en það er greinilega merki um það að ég er ekki að hugsa nógu vel um mataræðið, þarf að fara að rífa þetta í gang eða hætta hreinlega að hlusta á sykurpúkann inn í mér, vonandi fer þetta allt að koma ég meina það er nú einu sinni meistaramánuður-keyrum þetta í gang! Læt eina skemmtilega mynd af mér og Íþróttaálfinum fylgja þar sem að ég var dregin upp á svið ekki einu sinni heldur tvisvar í morgun.

Ég var meira að segja í bleikum bol sem er jú liturinn hennar Sollu stirðu!

Ofurkonan ég, þú og allar hinar......

Hvað er það sem skilgreinir hina einu og sönnu ofurkonu? Hvaðan kemur orðið ofurkona? Erum við ekki allar ofurkonur þar sem við erum dags daglega að glíma við okkar innri djöfla? Eða jafnvel djöfla sem koma frá hinum ýmsu fjölmiðlum, glanstímaritum og jafnvel frá hvor annari eða samfélaginu almennt.

Ég veit ekki með þig en oftar en ekki er ég meira að pæla í því hvað aðrir segja eða halda um mig þegar ég fer út úr húsi heldur en eiginmaðurinn þar sem að hann hefur séð mig í ýmsum múnderingum-misglæsilegum þó. Ég veit að hann elskar mig í blíðu og stríðu en hið almenna alþingi er kannski ekki alveg á sama máli og fnnst ég kannski vera hin versta trunta eða hrikalega leiðinleg, jafnvel eitthvað verra. Þetta er drullusvað sem ég dett stundum í en næ þó í flestum tilfellum að rífa mig uppúr sem betur fer, gef bara skít í álit annara-leyfum þeim bara að tala og smjatta, ég er fabúlöss!

Tímarit eru stútfull af kjaftæði og þvælu sem innihalda meðal annars fyrirsagnir sem hljóða til dæmis svona: “missti 52 kíló á einu ári”, “aldrei liðið betur en núna-léttari sem aldrei fyrr”, “svona færðu flottari líkama á mánuði”. Skiljum við ekki enn þann dag í dag að lífið er langferð en ekki spretthlaup, líkami okkar breytist eins og flest annað sem er á lífi, lífið er ekki alltaf eins heldur upp og niður og það sama mætti segja með líkamann okkar. Minn hefur að minnsta kosti rokkað frá því að vera svo grannur að það sást ekkert nema bein og svo feitlaginn að hnén voru farin á yfirsnúning undan álagi.

Aldrei erum við sáttar, alltaf erum við að miða okkur við hvað grasið er grænna hinu megin………æji kræst hvað mig langar samt að elska keisaratotuna mina-lesist “tussubumban”.

Svo er það hin eina og sanna ofurkona, sú sem er í skóla, vinnu, á börn, stundar ræktina, er sjúklega sæt alla daga, aldrei með rót í hárinu og alltaf alsæl, jiminn eini þessi gella hlýtur að vera á einhverju sterku-jafnvel ólöglegu!

Sjálf er ég í dag í 100% vinnu, einu fagi í háskóla, á tvo dásamlega drengi, eiginmann, hund og sé um heimilið ásamt manninum og ég sit slefandi á sófanum hjá mér á hverju kvöldi klukkan níu því ég er búin á því-rafhlaðan er tóm. Vinnan mín er hinsvegar dásamleg, ég kenni frábærum snillingum og vinn með æðislegu fólki en ofurkonan ég er örmagna eftir langan dag, þvott, þrif, vinnu, heimanám og fleira.

Af  hverju getum við ekki bara sagt sannleikann og talað hreint út? Þetta er ótrúlega erfitt, gaman, skemmtilegt en erfitt og oft á tíðum óyfirstíganlegt en reddast þó oftast allt að lokum. Það er enginn fullkominn og ef þú heldur að einhver ákveðin manneskja sé fullkomin eða líf hennar þá veistu ekki helminginn eða jafnvel meira en það. Þú veist ekkert hvað konan sem situr við hliðina á þér er að glíma við eða hvað hún upplifði áður en hún fór út úr húsi, kannski var morguninn hennar skelfilegur en hú fór út-feisaði lífið og er stolt af sér!

Suma daga er maður bara ekki í “formi” með bauga sem ná inn í höfuðkúpuna, mallakútinn uppþemdan og jafnvel bjúg því æji poppið var girnilegt í gær en maður fer samt sem áður út, dílar við lífið og tilveruna og heldur áfram.

Elskan, ég þú og allar hinar erum OFURkonur á hverjum degi, það skiptir engu máli hvað þú ert að gera, hvað þú gerir eða hvað þú gerir ekki líf þitt og tilveran þín er alveg jafn merkileg og mín og allra annara. Mundu það. Grasið er ekki alltaf grænna hinumegin og virðum okkur fyrir það sem við erum, konur, sterkar, flottar og frábærar-allar með tölu!

Tímamót

Já það voru svo sannarlega tímamót í mínu lífi um síðustu helgi en þá fagnaði ég þriðja tugnum og sætti mig loksins við það að vera orðin ÞRÍTUG! Til að fagna þessum áfanga lífsins hélt ég partý með fjölskyldu og vinum sem heppnaðist líka svona líka vel og þakka ég öllum þeim sem samglöddust með mér kærlega fyrir komuna og fyrir mig en dagurinn var dásamlegur í alla staði og vona ég að allir hafi skemmt sér vel ásamt því að fara heim með fullan maga.

Önnur tímamót urðu líka á síðustu vikum en þá byrjaði ég sem kennari í Hópsskóla og er fyrstu vikunni núna formlega lokið, frúin er umsjónarkennari í fyrsta bekk og eru krakkarnir í mínum bekk dásamlegir snillingar og ég hlakka gríðarlega mikið til vetrarins.

Það er stórskrýtið að vera komin í 8-4 vinnu í staðinn fyrir að vera bara heima í sápukúlunni sinni og að sinna skólanum, það er samt skemmtilega skrýtið þar sem að ég get verið ansi ferköntuð og finnst fátt betra en að búa í exel skjali. Sápukúlan er þó enn aðeins til staðar þar sem að ég mun vera í einu fagi í vetur ásamt því að leggja höfuðið í bleytu fyrir lokaritgerðina.

Nú þegar rútínan er komin á fullt skrið þá er ekki seinna vænna en að koma líkamsræktarrútínunni í gang aftur en ég hef aldrei sinnt heilsunni jafn lítið og núna í sumar, ég man ekki einu sinni eftir því hvenær ég hreyfði mig síðast, jiminn eini!

Baðherbergið er nánast klárt hjá okkur og ég ætla að sýna ykkur myndir af því þegar nennið kikkar inn, sófinn hefur nefnilega verið minn besti vinur undanfarið og Gummi er farinn að gera grín af því hversu oft ég hef sofnað á sófanum síðastliðna viku.

Þrítugspía, það var fagnað og skálað þann 23.ágúst!

Dressið fyrir JT tónleikana, þvílík upplifun!

Feðgarnir gáfu mér golfsett í afmælisgjöf, ég mun vera á golfvellinum allt næsta sumar!