Hvað er til ráða með aulann mig?

Ég man ennþá hvernig mér leið eftir jólin, ég hef aldrei á minni þrjátíu ára ævi borðað jafn mikið og þá í jólafríinu, þá var ég nýskriðin upp úr lungnabólgu og batteríin voru búin. Núna er sama sagan, fyrir utan það að ég er ekki nýbúin að vera með lungnabólgu en í staðinn kom þetta blessaða hjartavesen-kræst það er alltaf eitthvað!

Núna borða ég eins og enginn sé morgundagurinn, fjandans páskaegg, ég er sykurfíkill af verstu gerð, maginn minn er alltaf eins og ég sé kominn nokkra mánuði á leið og ég veit að það er mataræðinu að kenna, ég spái alls ekki nógu mikið í það hvað ég er að setja ofan í mig, finnst svona kúrar og annað bara vesen, eiginlega of flókið.

Ég á það til að "springa" eftir 2-3 vikur þegar ég byrja að rífa mig í gang í sambandi við hollustu og annað, get ekki hætt að borða sætabrauð, sælgæti og lakkrísinn, ég ætla ekki einu sinni að byrja á honum.

Mig vantar eitthvað solid, eitthvað stöff sem virkar fyrir mig, veit bara ekki við hvern ég á að tala eða hvað ég á að gera, ég borða of lítið yfir daginn, hef uppgötvað það á MyFitnesspal og er eiginlega alltaf þreytt og oftar en ekki er nennan í lágmarki, keyri mig áfram á þrjóskunni.

Hvað með ykkur, hafið þið upplifað svona og hvað gerðuð þið til að laga ástandið?

Frúin í sínu fínasta pússi fyrir átveislur gærdagsins.